Konstytucja Suwerenów Rzeczpospolitej z dnia 17.07.2020

Preambuła

My Suwereni Rzeczpospolitej, pochodzący od przodków żyjących w pełni praw naturalnych i zachowanych, w dobroci serca i świadomości swojej nawiązując do szlachetnych dzieł i czynów przodków naszych, w miłości Człowieka do Matki Ziemi Naszej, pragnąc zachować jej piękno i człowieczeństwo Nasze w harmonii i Suwerenności, według Praw Naturalnych i poszanowania świętości życia wszelkiego, dla dobra Naszego i następnych pokoleń – tę oto Konstytucję na Wiecu Naszym stanowimy.

Rozdział I – Rzeczpospolita

Artykuł 1. Suwerenne Państwo Nasze jest Rzeczpospolitą.
Artykuł 2. Rzeczpospolita Polska jako państwo jest reprezentacją spraw Rodów Polskich, tworzących Naród Polski, jako administracja, która respektuje wszelkie Prawa Naturalne i zwierzchnictwo Suwerena. Państwo Polskie ma obowiązek i wszelkie prawa do wzorowej służby bez możliwości naruszania Praw Naturalnych Suwerena oraz jego Rodów i Rodzin.
Artykuł 3. Ród to społeczność Rodzin Suwerenów i Suwerenów, którzy mogą utrzymywać fizyczne oraz naturalne relacje, działając dla wspólnego dobra i bezpieczeństwa, zachowując wolność oraz poszanowanie Praw Naturalnych wszystkich członków społeczności.
Artykuł 4. Obowiązkiem Rzeczpospolitej jest absolutne respektowanie Praw Naturalnych oraz Wolności Suwerena, wspieranie wszelkich potrzeb Suwerena oraz Jego Rodów, zachowanie bezpieczeństwa Jego życia oraz Jego mienia w poszanowaniu życia naszych braci mniejszych oraz naszej Matki Ziemi.
Artykuł 5. Naturalnym obowiązkiem Suwerena jest respektowanie Praw Naturalnych oraz godna reprezentacja Rodów Rzeczpospolitej, a przywilejem wspieranie projektów rozwoju społeczności Suwerenów.
Artykuł 6. Językiem urzędowym w Rzeczpospolitej Polskiej jest język polski.

Rozdział II – Suweren

Artykuł 7. Suwerenem jest każdy naturalny człowiek rozumiejący swoje istnienie oraz prawo wolnej woli. Suweren jest gotowy do respektowania oraz egzekwowania Praw Naturalnych Suwerena w poszanowaniu życia braci mniejszych oraz naszej Matki Ziemi.
Artykuł 8. Suweren w poszanowaniu praw Suwerenów radzi wraz z Suwerenami na Wiecu Suwerena, gdzie ustala się konsensus oraz polecenia dla administracji do zrealizowania woli Suwerena. Suweren na Wiecu wypowiada się bezpośrednio lub poprzez Reprezentanta Rodu.
Artykuł 9. Wiec Suwerena jest honorowym zgromadzeniem Suwerenów zwoływanym do podjęcia decyzji o charakterze lokalnym, Rodowym jak i Narodowym, z możliwością wykorzystania najlepszych osiągnięć technologii.
Artykuł 10. Rodzice reprezentują prawa nieletnich jako ich naturalni i jedyni prawni opiekunowie. Ostatecznością jest, aby nieletni został odebrany Rodzicom lub Rodzicowi. Jeżeli to nastąpi, nieletni powinien pozostać w Rodzinie i zawsze z całym Rodzeństwem. Jeżeli jest to niemożliwe, nieletni zostają pod opieką Rodziny swojego Rodu. Ostatecznością jest adopcja w Narodzie. Adopcje zagraniczne lub handel ludźmi są bezwzględnie zakazane.
Artykuł 11. Suweren Rzeczpospolitej Polskiej jest reprezentantem wszystkich Suwerenów i z tego powodu jego postawa obliguje Go do zachowania godności, poszanowania innych stworzeń oraz ich praw do życia. Powinna charakteryzować się najwyższymi wartościami oraz dobrem.
Artykuł 12. Każdy Suweren ma absolutne prawo do owoców swojej pracy oraz mienia, które prawnie użytkuje. Zabrania się odbierania narzędzi pracy, dóbr koniecznych do godnego życia oraz schronienia.
Artykuł 13. Suweren, który spowodował szkodę zobowiązany jest tę szkodę zadośćuczynić. Gdy zadośćuczynienie nie nastąpiło lub jest niewystarczające, sytuacja jest kierowana do Rodu Suwerena do rozpatrzenia i osądzenia. Sprawę kieruje poszkodowany bądź pozywający, który poczuwa się do wypełnienia Prawa Naturalnego.
Artykuł 14. Wszystko co na ziemi, w ziemi, w wodzie i w powietrzu, wszystko co dotyczy naturalnej harmonii życia jest naturalnym dobrem wszystkich żywych. Wszelkie zasoby należy uczciwie dystrybuować bez szkody dla innych. Ewentualne szkody należy bezzwłocznie naprawić lub zadośćuczynić.
Artykuł 15. Korporacje oraz inne formy prawa stanowionego nie mają żadnych praw do tego, co istniało przed ich powstaniem i nie jest owocem ich uczciwej działalności. Wszelkie immunitety są zakazane. Prawo musi być równe dla wszystkich i musi być bezwzględnie egzekwowane, a szkody w pełni zadośćuczynione.
Artykuł 16. Wszelkie formy wymiany, usług oraz działalności komercyjnej między Suwerenami są ich prywatną sprawą i nie podlegają żadnej kontroli lub dozorowi, o ile wszelkie ich prawa zostały uszanowane przez strony zaproszone do wymiany.

Chętnie czytane

Nieprzekraczalna granica władzy i prawa

Rozdział III – Administracja

Artykuł 17. Administracja Suwerena powoływana jest do wykonania zadań i na czas potrzebny do ich rzetelnego wypełnienia. Służba dla Suwerena nie ma możliwości naruszania jego Praw Naturalnych o ile jej działalność nie wymaga interwencji w obronie praw innego Suwerena.
Artykuł 18. Do administracji Suwerena powołuje się spośród Suwerenów najlepszych do wykonania zadania i na czas trwania zadania. W przypadkach szczególnych dopuszczalne jest zatrudnianie ekspertów na pozycji konsultanta spoza przestrzeni Suwerenów naszych Rodów.
Artykuł 19. Służba Suwerena jest honorem i wyróżnieniem. Przywilej ten może zostać odebrany na Wiecu Suwerena większością głosów odwołujących ze służby z uzasadnieniem. Utrata przywileju służby przez odwołanie może wiązać się z utratą statusu Suwerena Rzeczpospolitej. Utrata statusu Suwerena Rzeczypospolitej jest jednoznaczna z utratą honoru i przywilejów.
Artykuł 20. Suweren ma prawo odrzucić propozycję lub rozporządzenie administracji, ustawę, przepis lub propozycję służby. Jednocześnie podejmuje odpowiedzialność za ewentualne udowodnione szkody lub straty wyrządzone, które musi zadośćuczynić, jeżeli takie nastąpią.
Artykuł 21. Rzeczpospolita jako administracja interesów Rodów oraz Suwerena dysponuje zasobami oraz środkami jakie otrzyma z dobrowolnych składek lub uzyska w wyniku zrealizowania projektów zaakceptowanych przez i zawsze w interesie Suwerena. Administracja Suwerena jest pozbawiona możliwości przekraczania budżetu oraz zaciągania zobowiązań kosztem Suwerenów.
Artykuł 22. W przypadkach koniecznych na wniosek służby lub Suwerena Polskiego, administracja zwołuje Wiec Suwerena lub do ruszenia w sprawie pilnej, którą rzetelnie zbadaną przedstawi i uzasadni, a podjęte działania umotywuje solidnie. Artykuł 23. Na wniosek Rodu lub indywidualnego Suwerena administracja lub służby mają obowiązek przedstawić raport z działalności oraz finansów. W uzasadnionych przypadkach, gdy istnieje zagrożenie bezpieczeństwa Narodu, raporty te mogą zostać utajnione przez Trybunał Suwerena na wniosek Suwerena, który podejmuje decyzję o jawności bądź utajnieniu.
Artykuł 24. Przywilej wypowiadania się na Wiecach Suwerena w sprawach Państwa Polskiego, Rodów oraz organów służby Suwerena ma każdy, kto stanowi o swoim losie i życiu jako Suweren. Na Wiecu Suwerena może wypowiedzieć się gość za zgodą Suwerena zapraszającego, który za jego wypowiedź odpowiada.
Artykuł 25. Posłowie wybierani są przez Rody i wypowiadają się w zakresie na jaki zostali powołani. Ich głos oraz słowa reprezentują interesy Rodów. Posłowie pełnią poselstwo aż do odwołania lub do rezygnacji z pełnienia służby, którą przyjmują powołujący na poselstwo.
Artykuł 26. Posłowie oraz pracownicy administracji Suwerena ponoszą pełną odpowiedzialność przed Trybunałem Suwerena. Orzeczenie winy pozwanego, może spowodować utratę stanowiska, odpowiedzialność karną oraz wydalenie z przestrzeni Suwerenów. Trybunał Suwerena może udzielić tylko jednego upomnienia bądź zaproponować czasowe zawieszenie Posła lub pracownika administracji, które nie skutkuje utratą stanowiska i przywilejów, według postanowień werdyktu Trybunału Suwerena. Pozwany może wnioskować o rodzaj kary lub upomnienia oraz oferować propozycję naprawy szkody bądź zadośćuczynienia.
Artykuł 27. Diety oraz wynagrodzenie dla pracowników administracji oraz Posłów są ustalane przez Suwerenów Polskich podczas Wiecu Suwerena.

Rozdział IV – Wymiar Sprawiedliwości

Artykuł 28. Każdy ma prawo do sprawiedliwego i jawnego rozstrzygnięcia sprawy przez właściwy, szanowany i bezstronny organ Wymiaru Sprawiedliwości Suwerenów, ustanowiony według przedmiotu i wagi sprawy. Jawność rozprawy może być wyłączona ze względów moralnych, ochrony życia, interesu prywatnego lub innego ważnego powodu w rozumieniu bezpieczeństwa Suwerena oraz Narodu. Orzeczenia są jawne i publiczne, a uzasadnienia mogą zostać utajnione.
Artykuł 29. Każdy Suweren dba o dobry wizerunek Narodu oraz dobre imię Suwerena Rzeczpospolitej. Suweren zachowujący się sprzecznie z godnością i honorem Suwerena oraz naruszający Prawa Naturalne, może być postawiony przed Trybunałem Suwerena oraz wykluczony ze społeczności Suwerenów w słuszności zarzutu.
Artykuł 30. Trybunał Suwerena jest powoływany przez Suwerenów w sytuacjach wyższej konieczności przy rażących naruszeniach Praw Naturalnych, popełniania zbrodni przeciwko życiu oraz mieniu, zawsze wtedy, gdy zabrakło zadośćuczynienia lub było przyjęte jako mało wystarczające. Powoływany jest na wniosek pokrzywdzonego lub Suwerena referującego krzywdę. Bezzasadne powołanie Trybunału może wiązać się z koniecznością pokrycia kosztów powołania przez wnioskującego.
Artykuł 31. Trybunały Suwerena mogą być powoływane przez Rody o ile sprawa dotyczy tylko członków społeczności konkretnego Rodu. Sprawy o szerszym zakresie przekraczające kompetencje Rodu bądź dotyczące innych Rodów lub obcych, rozstrzygane są przez Narodowy Trybunał Suwerena powoływany podczas Narodowego Wiecu Suwerena.
Artykuł 32. Sędziowie Trybunału Suwerena wybierani są spośród szanowanych i wybitnych w sprawie Suwerenów Polskich, których cechuje wysoka wartość etyczna i pozytywna postawa zaangażowania w działalność społeczną. Propozycję kandydatury na Sędziów Trybunału Suwerena może przedstawić każdy Suweren Polski i jest ona akceptowana, o ile nie pojawi się uzasadniony sprzeciw od innego Suwerena. Sprzeciw taki będzie rozstrzygany jako istotny spór formalny przez nowo powołany Trybunał Suwerena.
Artykuł 33. Wszelkie spory powinny być rozstrzygane prywatnie i polubownie. W przypadku braku porozumienia strony konfliktu powołują jednomyślnie rozjemcę. W razie dalszego braku porozumienia, spośród Rodu, na Wiecu Suwerena ustanawia się trzech Sędziów Pokoju, którzy w obecności dwóch świadków pomogą rozstrzygnąć o zadośćuczynieniu. Jeżeli konflikt trwa nadal, wtedy na Wiecu Suwerenów zwołuje się Trybunał Suwerena bądź kieruje się sprawę do wyższej instancji.
Artykuł 34. W razie sprzeciwu bądź zażalenia na postanowienie Trybunału Suwerena, sprawa jest przekazywana do wyższej instancji. Sprzeciw lub zażalenie zostanie rozstrzygnięte przez powołaną Komisję Suwerenów Polskich, którzy na tajnym posiedzeniu zbadają sprawę oraz wszystkie postanowienia Trybunału Suwerena. Komisja może odrzucić sprzeciw, zażalenie lub dopuścić nowy materiał dowodowy i oświadczenia, następnie sprawę skierować do ostatecznego rozstrzygnięcia przez Narodowy Trybunał Suwerena.
Artykuł 35. Komisję Suwerenów powołuje się spośród kandydatów na sędziów w Rodach, które do tej pory były wolne od bezpośredniego udziału w postępowaniu. Komisja powinna składać się z 7 (siedmiu) Suwerenów Polskich z co najmniej 3 (trzech) Rodów. Kandydaci są wybierani poprzez głosowanie Suwerenów Polskich z Rodów, które przedstawiły przynajmniej jednego kandydata.
Artykuł 36. Za wyrządzoną szkodę zawsze należy się zadośćuczynienie wyższe niż poniesiona strata lub pozyskane korzyści. Zadośćuczynienie za szkodę wyrządzoną środowisku naturalnemu w całości trafia na projekt naprawy tej szkody. Wszystkie środki odzyskane na poczet zadośćuczynienia trafiają do poszkodowanego i powiększone są o koszty zbadania sprawy, przeprowadzenia procesu oraz ewentualnej pełnej egzekucji.
Artykuł 37. Wszelkie technologie i działania, budzące uzasadnione domniemanie szkodliwości zdrowotnej, niebezpieczne dla środowiska naturalnego lub zaprojektowane do zadawania cierpienia czy śmierci są zakazane na wniosek Suwerena w przestrzeni życia ludzkiego i nie mogą być w jej obrębie składowane lub transportowane.
Artykuł 38. Narodowy Trybunał Suwerena może pozywać wszystkich powodujących szkodę lub zbrodnie oraz orzekać wyroki w sprawach dotyczących wszelkich zbrodni, naruszeń Prawa Naturalnego, ewidentnego działania na szkodę życia na Ziemi, dewastacji oraz zatruwania życia, bez względu na jurysdykcję oraz status pozwanego.

Rozdział V – Przedstawicielstwo i stosunki międzynarodowe

Artykuł 39. Przedstawiciel Narodowy jest powoływany na Wiecu Narodowym tylko na wymagającą tego sprawę w przestrzeni międzynarodowej oraz na czas potrzebny do jej wypełnienia, do której powinien być odpowiednio przygotowany i należycie się z niej wywiązać. Idealny Przedstawiciel Narodowy to Poseł Rodu, który jest obeznany z językiem oraz kulturą w danym Państwie lub instytucji międzynarodowej, w których wykonuje swoja misję. Przedstawicielstwo Narodowe jest dopuszczalne tylko dla szanowanego oraz godnego Suwerena Polskiego. W sytuacjach tego wymagających dopuszcza się powołanie zespołu doradców i konsultantów dla Przedstawiciela Narodowego.
Artykuł 40. Przedstawiciel Narodowy ma za zadanie godne reprezentowanie interesu Narodu w ramach otrzymanej delegacji, bez możliwości samodzielnego podejmowania decyzji wiążących Suwerenów oraz Rodów. Efekty swojego przedstawicielstwa referuje na Wiecu Poselskim lub na Narodowym Wiecu Suwerena, celem oceny oraz podjęcia dalszych działań.

Rozdział VI – Postanowienia końcowe

Artykuł 41. Zapisy konstytucyjne mogą być uszczegóławiane przez rozporządzenia Zgromadzeń Posłów za zgodą 4/5 wszystkich posłów, których obecnych na głosowaniu będzie nie mniej niż 51% z zaprzysiężonych Posłów. Sama Konstytucja podlega rewizji na wniosek zaakceptowany na Narodowym Wiecu Suwerenów i jest zatwierdzana kwalifikowaną (50% plus 1 głos) większością oddanych głosów na powołanym w tym celu Narodowym Wiecu Suwerena. Zapowiedź oraz ogłoszenie proponowanych zmian powinno nastąpić publicznie wraz z listą sygnatariuszy – co najmniej na 13 dni przed głosowaniem.
Artykuł 42. Niniejsza Konstytucja ma moc obowiązującą z dniem jej ogłoszenia i podlega rewizji co 25 (dwadzieścia pięć) lat lub na wezwanie zaakceptowane na Narodowym Wiecu Suwerena Polskiego.
Artykuł 43. Rodzina będąca naturalną częścią Rodu, jest unią Rodziców, w wyniku której rodzi się potomstwo. Rodzicami są: matka – rodzicielka oraz ojciec – rodzic. Jest to unia dwóch naturalnych płci, które niosą naturalny potencjał na potomstwo. Rodzina, czyli Rodzice i ich potomstwo są najwyższą formą istnienia gatunku i podmiotem naturalnego dobra i jako takie powinny być absolutnie poszanowane i wyjątkowo chronione oraz wspierane dla dobra istnienia ludzkości.
Artykuł 44. Wszelkie prawa, przywileje, immunitety oraz jurysdykcje, jako domniemane są pozbawione wartości prawnej i niosą znamiona pomówienia, oszustwa lub manipulacji.
Artykuł 45. Wszyscy zebrani w przestrzeni tej Konstytucji są przez jej postanowienia pouczeni oraz chronieni. Ich prawa są zastrzeżone w poszanowaniu Praw Naturalnych, a ich wolności są po wieczność zagwarantowane.

Podpisano przez Posłów Rzeczpospolitej