Te tradycyjne wartości są potwierdzone przez współczesne badania nad dziećmi i są zgodne z odkryciami Stanleya Coopersmitha, który zidentyfikował cztery podstawy poczucia własnej wartości: znaczenie, kompetencje, władzę i cnotę. Są one podsumowane poniżej:
Przynależność
W kulturach rdzennych Amerykanów i Pierwszych Narodów pielęgnowano znaczenie w społecznościach przynależności. Antropolog Lakota Ella Deloria opisała podstawową wartość przynależności w tych prostych słowach: „Bądź w jakiś sposób spokrewniony ze wszystkimi, których znasz”. Traktowanie innych jak krewnych tworzy potężne więzi społeczne, które przyciągają wszystkich do relacji szacunku. Teolog Marty zauważył, że w całej historii plemię, a nie rodzina nuklearna, zawsze zapewniało przetrwanie kultury. Nawet jeśli rodzice zmarli lub nie byli odpowiedzialni, plemię zawsze było tam, aby wyżywić następne pokolenie.
Kompetencje mistrzowskie
W tradycyjnych kulturach są zapewnione przez gwarantowaną możliwość mistrzostwa. Dzieci uczono uważnie obserwować i słuchać tych, którzy mają większe doświadczenie. Osoba o większych zdolnościach była postrzegana jako model uczenia się, a nie jako rywal. Każda osoba dąży do mistrzostwa dla rozwoju osobistego, ale nie do bycia lepszym od kogoś innego. Ludzie mają wrodzony pęd do stawania się kompetentnymi i rozwiązywania problemów. Wraz z sukcesem w pokonywaniu wyzwań wzmacnia się pragnienie osiągnięcia.
Władza niepodległościowa
W kulturze zachodniej opierała się na dominacji, ale w tradycjach plemiennych oznaczała poszanowanie prawa do niepodległości. W przeciwieństwie do modeli posłuszeństwa dyscypliny, nauczanie tubylcze zostało zaprojektowane w celu budowania szacunku i nauczania wewnętrznej dyscypliny. Od najwcześniejszego dzieciństwa dzieci były zachęcane do podejmowania decyzji, rozwiązywania problemów i okazywania osobistej odpowiedzialności. Dorośli modelowali, pielęgnowali, uczyli wartości i przekazywali informacje zwrotne, ale dzieci miały obfite możliwości dokonywania wyborów bez przymusu.
Hojność
Wreszcie cnota znalazła odzwierciedlenie w wybitnej wartości hojności. Głównym celem w wychowywaniu dzieci rdzennych Amerykanów jest nauczenie znaczenia bycia hojnym i bezinteresownym. Według słów starszego Lakota: „Powinieneś być w stanie oddać swoją najcenniejszą własność bez szybszego bicia serca”. Pomagając innym, młodzież tworzy swój własny dowód godności: wnosi pozytywny wkład w inne ludzkie życie.
]]>
