prof. dr Robert O. Young
Streszczenie
Niniejszy artykuł przedstawia niezależne badania naukowe nad „szczepionkami przeciwko COVID-19” produkowanymi przez koncerny: AstraZeneca, Janssen (Johnson&Johnson), Moderna i Pfizer/BioNTech pod względem ich składu jakościowego oraz ewentualnych zanieczyszczeń. Badania ujawniły, że preparaty te zawierają szereg zanieczyszczeń takich, jak: nanocząsteczki grafenu, aluminium, bizmutu, tytanu, wanadu, żelaza, stali nierdzewnej, chromu, sodu, miedzi, krzemu, a także wysoce toksyczny glikol polietylenowy oraz pasożyta Trypanosoma cruzi (świdrowca amerykańskiego), którego kilka odmian jest dla człowieka śmiertelnych, zaś jedna z nich jest przyczyną zespołu nabytego niedoboru odporności lub AIDS. Ujawnione w badaniach opisanych w tym artykule składniki, nie znalazły się w ulotkach do „szczepionek” i w informacjach dostarczonych przez producentów odpowiednim organom wydającym zezwolenie dopuszczające preparaty do stosowania u ludzi, w tym również u dzieci.
Na ryc. 1 przedstawiono tzw. bombę klastrową o zredukowanym tlenku grafenu (rGO) w żywej, niezabarwionej ludzkiej krwi po zaszczepieniu CoV-19, powodującym patologiczną krzepliwość krwi!
Ryc. 1: Mikrografia skupiska węgla zredukowanego tlenku grafenu (rGO) widzianego w żywej, niebarwionej ludzkiej krwi w mikroskopie z kontrastem pHazy przy 1500x. Czerwone krwinki krzepną w kryształku rGO i wokół niego w stanie znanym jako Rouleau (łańcuch).
Jakie są nieujawnione składniki zawarte w tzw. szczepionkach CoV – 19 produkowanych przez koncerny: Pfizer, Moderna, AstraZeneca i Janssen?
Aby uzyskać odpowiedź na powyższe pytanie, nasz zespół pobrał wodną frakcję z wszystkich czterech próbek preparatów (Pfizer, Moderna, AstraZeneca i Janssen), a następnie poddano każdą z nich badaniu pod mikroskopem z kontrastem pHazy przy powiększeniu 100x, 600x do 1500x. Badanie to wykazało anatomiczne dowody na obecność zredukowanych cząstek tlenku grafenu (rGO). Cząsteczki te porównano z mikrofotografiami rGO z Choucair et al, 2009 w celu ich identyfikacji i weryfikacji.
Etapy analizy frakcji wodnych szczepionek
Schłodzone próbki były przetwarzane w sterylnych warunkach, przy użyciu komory z przepływem laminarnym i z użyciem sterylizowanego sprzętu laboratoryjnego. Etapami analiz były:
1) rozcieńczenie w 0,9% sterylnej soli fizjologicznej (0,45 ml + 1,2 ml);
2) frakcjonowanie polaryzacji: 1,2 ml heksanu + 120 ul próbki RD1;
3) ekstrakcja hydrofilowej wodnej pHazy;
4) skanowanie spektroskopii absorbancji UV i fluorescencji;
5) ekstrakcja i oznaczanie ilościowe RNA w próbce;
6) mikroskopia elektronowa i optyczna pHazy wodnej.
Nieujawnione przez producenta składniki „szczepionki” firmy Pfizer
Mikrografy na rycinach 2 i 3 uzyskano przy użyciu kontrastu pHazy 100X, 600X i 1500X, mikroskopii optycznej ciemnego pola i jasnego pola. Po lewej stronie każdej mikrofotografii zobaczysz mikrofotografie uzyskane z wodnej frakcji szczepionki Pfizer zawierającej rGO. Po prawej stronie każdej mikrofotografii widoczne dopasowanie ze znanych źródeł zawierających rGO do walidacji anatomicznej. Obserwacje pod mikroskopem kontrastu pH, ciemnego pola, jasnego pola, transmisyjnej i skaningowej mikroskopii elektronowej szczepionki firmy Pfizer, w tym produkty szczepionkowe firm Moderna, Astrazeneca i Janssen ujawniły pewne obiekty, które mogą być paskami grafenu, jak pokazano poniżej na ryc. 3.
Ryc. 2: Obraz frakcji wodnej z próbki szczepionki Pfizer (po lewej) i ze standardu zredukowanego tlenku grafenu (rGO) (po prawej) (Sigma-777684). Mikroskopia optyczna, 100X
Ryc. 3: Obrazy frakcji wodnej zawierające zredukowany tlenek grafenu z próbki szczepionki Pfizer (po lewej) i standard zredukowanego tlenku grafenu (rGO) (po prawej) (Sigma-777684). Optyczna mikroskopia kontrastowa pHazy, 600X
Ryc. 4: Kapsyd liposomowy zawierający rGO, którego firma Pfizer używa w swoim produkcie do przenoszenia tlenku grafenu poprzez przyłączenie kapsydu liposomowego do określonych cząsteczek mRNA w celu kierowania zawartości liposomów fGO do określonych narządów, gruczołów i tkanek, to jest do: jajników i jąder, szpiku kości, serca i mózgu. Obraz uzyskano za pomocą preparatu SEM-Cryo.
W celu ostatecznej identyfikacji grafenu metodą TEM konieczne było uzupełnienie obserwacji o charakterystykę strukturalną poprzez uzyskanie charakterystycznej próbki wzorca dyfrakcji elektronów (jak na rysunku „b” poniżej). Standardowa próbka odpowiadająca grafitowi lub grafenowi ma symetrię heksagonalną i składa się z kilku koncentrycznych sześciokątów.
Rycina 4b przedstawia wzór dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego cząstek grafenu. Ostateczna identyfikacja tlenku grafenu za pomocą mikroskopii TEM pozwoliła wykryć go we wszystkich czterech szczepionkach CoV-2-19.
Ryc. 4b: Wzór dyfrakcji promieniowania rentgenowskiego cząstek grafenu.
Stosując transmisyjną mikroskopię elektronową (TEM) zaobserwowaliśmy skomplikowaną matrycę lub siatkę złożonych półprzezroczystych elastycznych arkuszy rGO (tlenku grafenu) z mieszaniną ciemniejszych wielowarstwowych aglomeracji i jaśniejszych barw rozwiniętych monowarstw, jak na ryc 5.
Ryc 5: Klaster nanocząstek grafenu w szczepionce firmy Pfizer. Cząsteczki te wydają się być zagregowane.
Ciemniejsze obszary liniowe na ryc. 5 wydają się być miejscowym nakładaniem się arkuszy i lokalnym układem poszczególnych arkuszy równolegle do wiązki elektronów.
Na siatce pojawia się duża gęstość niezidentyfikowanych zaokrąglonych i eliptycznych wyraźnych kształtów, prawdopodobnie odpowiadająca otworom generowanym przez mechaniczne wymuszanie siatki rGO podczas obróbki – jak na ryc. 6.
Ryc. 6: Obserwacja mikroskopowa TEM, w której obecne są cząstki zredukowanego tlenku grafenu w „szczepionce” firmy Pfizer. Dyfraktometria rentgenowska ujawnia ich naturę krystalicznych nanocząstek węglowych rGO. Dowody te zostały początkowo odkryte przez Muestra RD1 i opublikowane w Raporcie La Quinta Columna z 28 czerwca 2021 r.; Wykrywanie tlenku grafenu w zawiesinie wodnej; Delgado Martin, Campra Madryt.
Spektroskopia rentgenowska z dyspersją energii ujawnia rGO w szczepionce Pfizer
Następnie za pomocą spektroskopii rentgenowskiej z dyspersją energii (EDS) przeanalizowano ciekłą frakcję szczepionki Pfizer pod kątem zawartości chemicznej i pierwiastkowej – jak na ryc. 6. Widmo EDS w próbce rozcieńczonego roztworu soli fizjologicznej wykazało obecność węgla, tlenu – po weryfikacji pierwiastki rGO – oraz sodu i chlorku (ryc. 2, 3, 5 i 6).
Ryc. 7: Widmo EDS „szczepionki” firmy Pfizer pod mikroskopem ESEM w połączeniu z mikrosondą rentgenowską EDS (oś X = KeV, oś Y = wynik) identyfikujące węgiel, tlen, sód i chlorki.
Za pomocą specjalnego oprogramowania do kontroli kalibracji spektrofotometru NanoDropTM 2000 (Thermofisher), widmo absorpcji UV całkowitej frakcji wodnej skorelowano z 747 ng/ul nieznanych substancji absorbujących. Jednak po ekstrakcji RNA komercyjnym zestawem (Thermofisher), kwantyfikacja za pomocą sondy fluorescencyjnej Qbit specyficznej dla RNA (Thermofisher) wykazała, że tylko 6t ug/ul może być związane z obecnością RNA. Widmo było zgodne ze szczytem rGO przy 270 nm. Zgodnie z przedstawionymi obrazami mikroskopowymi, większość tej absorbancji mogła być spowodowana warstwami grafenopodobnymi, obfitującymi w zawiesinę płynów w próbce. Wnioski dodatkowo poparto wysoką fluorescencją próbki z maksimum przy 340 nm, zgodnie z wartościami szczytowymi dla rGO. Jednocześnie należy wspomnieć, że RNA nie wykazuje spontanicznej fluorescencji pod wpływem promieniowania UV.
Ryc. 8: Widmo UV frakcji wodnej próbki szczepionki Pfizer.
Badanie fluorescencji ultrafioletowej frakcji wodnej Pfizer dla zredukowanego tlenku grafenu (rGO)
Absorpcję ultrafioletu i widma fluorescencji uzyskano za pomocą spektrofotometru z czytnikiem wielomodowym Cytation 5 Cell Imaging (BioteK). Widmo absorbancji UV potwierdziło maksymalny pik przy 270 nm, zgodny z obecnością cząstek stałych rGO. Maksimum fluorescencji UV przy 340 nm również sugeruje obecność znacznych ilości rGO w próbce (Bano i wsp., 2019).
Ryc. 9: Widma absorpcji UV i fluorescencji uzyskano za pomocą spektrofotometru z czytnikiem wielomodowym Cytation 5 Cell Imaging (BioteK). Widmo absorbancji UV potwierdziło maksymalny pik przy 270 nm, zgodny z obecnością rGO. Maksimum fluorescencji UV przy 340 nm również sugeruje obecność znacznych ilości rGO w próbce (Bano i wsp., 2019).
Ryc. 10: Analiza spektroskopowa UV wykazała adsorpcję spowodowaną obecnością zredukowanego tlenku grafenu, co potwierdza obserwacja pod mikroskopem w świetle ultrafioletowym.
Rysunki 11 i 12 zamieszczone poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane w „szczepionkach” koncernówPfizer, Moderna, Astrazeneca i Janssen, i przeanalizowane za pomocą środowiskowego skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) w połączeniu z x- Mikrosonda promieniowa Systemu Dyspersyjnego Energii (EDS), która ujawniła rozmiar cząstek, rozkład składu i chemiczny charakter obserwowanych mikro i nanocząstek podczas obserwacji.
Ryc. 11: Ostre mikronowe szczątki o długości 20 µm zidentyfikowane w „szczepionce” firmy Pfizer zawierającej węgiel, tlen, chrom, siarkę, glin, chlorki, azot.
Ryc. 12: Cząstki stałe o długości 20 mikronów zidentyfikowane w „szczepionce” firmy Pfizer. Składają się z węgla, tlenu, chromu, siarki, glinu, chlorku i azotu.
Ryciny 13 i 14 poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane w tak zwanych szczepionkach Pfizer, Moderna, Astrazeneca i Janssen, i przeanalizowane za pomocą środowiskowego skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) w połączeniu z x- mikrosondą promieniową systemu dyspersji energii (EDS), która ujawniła wielkość cząstek, rozkład składu i chemiczny charakter obserwowanych mikro i nanocząstek podczas obserwacji.
Czy w „szczepionkach” firmy Pfizer znajdują się pasożyty?
Wydłużone ciało o długości 50 mikronów, jak widać na rycinie 13, jest tajemniczą osobliwością w szczepionce Pfizera. Ujawniona i zidentyfikowana anatomicznie jako pasożyt Trypanosoma cruzi[2], którego kilka odmian jest śmiertelnych i jest jedną z wielu przyczyn zespołu nabytego niedoboru odporności lub AIDS. [Atlas of Human Parasitology, 4. wydanie, Lawrence Ash i Thomas Orithel, strony 174 do 178 ].
Ryc. 13: Pasożyt Trypanosoma o długości około 20 mikronów, znaleziony w tak zwanej „szczepionce” firmy Pfizer. Składa się z węgla, tlenu, chromu, siarki, glinu, chlorku i azotu.
Mikroskopia kontrastowa pHazy żywej krwi. Mikrograf pasożyta Trypanosoma cruzi
Rysunek 14 przedstawia skład nanocząstek w tym węgiel, tlen, chrom, siarka, glin, chlorek i azot – również występujące w „szczepionkach” CoV-19.
Ryc. 14: Identyfikacja kompozytów nanocząstek
Rysunki 15 i 16 poniżej przedstawiają mikrografię różnych mikro- i nanocząstek, które zostały zidentyfikowane i przeanalizowane za pomocą środowiskowego skaningowego mikroskopu elektronowego (SEM) w połączeniu z mikrosondą rentgenowską systemu dyspersji energii (EDS), która ujawniła chemiczny charakter obserwowanych mikro i nanocząstek oraz ich morfologię. Białe cząstki o długości 2 mikronów składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.
Ryc. 15: Cząstki nano- i mikronowe zidentyfikowane w „szczepionce” firmy Pfizer. Białe cząstki o długości 2 mikronów składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.
Ryc. 16: Białe cząstki o wielkości 2 mikrony znajdujące się w tzw. szczepionce firmy Pfizer składają się z bizmutu, węgla, tlenu, glinu, sodu, miedzi i azotu.
Rysunki 17 i 18 pokazują identyfikację cząstek węgla organicznego, tlenu i azotu z agregatem osadzonych nanocząstek, w tym bizmutu, tytanu, wanadu, żelaza, miedzi, krzemu i aluminium, które zostały znalezione w tzw. szczepionce firmy Pfizer.
Ryc. 17: Agregat organiczny (węgiel-tlen-azot) z osadzonymi nanocząstkami bizmutu, tytanu, wanadu, żelaza, miedzi, krzemu i aluminium zatopionych w „szczepionce” firmy Pfizer.
Ryc. 18: Agregat organiczny (węgiel-tlen-azot) z osadzonymi nanocząstkami bizmutu, tytanu, wanadu, żelaza, miedzi, krzemu i aluminium zatopionych w „szczepionce” firmy Pfizer.
Nieujawnione składniki w „szczepionce” AstraZeneca
Rysunki 19 i 20 przedstawiają zaprojektowane agregaty żelaza, chromu i niklu, znane również jako stal nierdzewna, a także mikro i nanocząstek osadzonych i zidentyfikowanych w „szczepionce” AstraZeneca oglądanej pod transmisyjnym mikroskopem elektronowym (TEM), i oznaczanych ilościowo za pomocą mikrosondy rentgenowskiej System Dyspersyjny Energii, który ujawnia chemiczny charakter obserwowanych mikro- i nanocząstek oraz ich morfologię.
Ryc. 19: Inżynieryjny stop żelaza, chromu i niklu, znany również jako stal nierdzewna.
Ryc. 20: Ilościowo określone nanocząsteczki w „szczepionce” AstraZeneca wykryte za pomocą mikrosondy rentgenowskiej systemu dyspersji energii, która ujawniła chemiczną naturę obserwowanych mikro i nanocząstek.
Do oceny adiuwantów w „szczepionce” AstraZeneca wykorzystano instrument XRF (X-ray fluorescence), który zidentyfikował cząsteczki: histydyny, sacharozy, glikolu polietylenowego (PEG) i alkoholu etylenowego, również zawarte w preparatach Pfizer i Moderna. Wyniki tego testu można zobaczyć na rysunku 20. Wstrzykiwanie PEG i alkoholu etylenowego jest znane jako rakotwórcze i genotoksyczne. PEG był jedynym adiuwantem zadeklarowanym w arkuszu danych wymieniającym składniki „szczepionki” Astrazeneca, ale zawartym również w „szczepionkach” firmy Pfizer i Moderna.
Ryc. 21: zidentyfikowane spektrum adiuwantów „szczepionki” AstraZeneca. W przypadku czterech cząsteczek stosowane są różne kolory identyfikowane za pomocą widm referencyjnych. Stężenie względne jest obliczane z całek sygnałów odniesienia dla molekuł w widmie ilościowym uzyskanym przy cyklu roboczym 5 sekund z najdłuższym obliczonym T1 wynoszącym 5 sek.
Nieujawnione składniki „szczepionki” firmy Janssen (Johnson&Johnson)
Ryciny 22 i 23 przedstawiają agregat organiczno-nieorganiczny zidentyfikowany w „szczepionce” Janssena. Cząsteczki składają się ze stali nierdzewnej i są sklejone „klejem na bazie węgla” o zredukowanym tlenku grafenu. Agregat ten jest wysoce magnetyczny i może wywołać patologiczną koagulację krwi i powstanie „efektu korony” lub „efektu białka kolczastego” z degeneracji błony komórkowej w wyniku interakcji z innymi dipolami. Na rycinach 24, 25 i 26 widoczne są efekty reakcji biologicznej lub transformacji komórkowej w żywej krwi pod kontrastem pHazy i mikroskopią ciemnego pola
Ryc. 22: Agregacja węgla, tlenu, żelaza i niklu w stali nierdzewnej wraz z tlenkiem grafenu.
Ryc. 23: Pierwiastki węgla, tlenu, żelaza i niklu połączone razem z tlenkiem grafenu.
„Efekt koronairusa” i „fekt białka kolczastego”
Endogennie wytworzony „efekt koronawirusa” i „białka kolca” (białka Spike – przyp. tłum.) są spowodowane zatruciem chemicznym i promieniowaniem ze zredukowanego tlenku grafenu i promieniowania mikrofalowego!
Ryc. 24: Efekt koronowy i endogenne tworzenie egzosomów w wyniku zatrucia chemicznego i popromiennego płynów naczyniowych i śródmiąższowych.
Ryc. 25: „Efekt koronowy” i endogenne „narodziny” białka S1 spowodowane promieniowaniem i zatruciem chemicznym lub co nazywa autor – „efekt białka kolczastego”.
Ryc. 26: Mikrografia przedstawiająca endogenne tworzenie „białka kolca” jako infekcję, nie zaś „wraz z infekcją”!
Ryciny 24 i 25 powyżej przedstawiają „EFEKT KOROAWIRUSA” wytworzony na czerwonych krwinkach, zaś ryc. 26 przedstawia „EFEKT BIAŁKA KOLCOWATEGO” wywołany zarówno przez zdekompensowaną kwasicę płynów śródmiąższowych, a następnie naczyniowych będącą następstwem „kwaśnego stylu życia”, a konkretnie przez narażenie na toksyczne pulsujące elektro -pole magnetyczne o częstotliwości 2,4 GHz lub wyższej, jak i przez zatrucie chemiczne spowodowane spożyciem żywności i wody, toksyczne kwaśne zanieczyszczenie powietrza, ślady chemikaliów oraz nanocząsteczki obciążone chemikaliami zawartymi w „szczepionce” CoV – 19!
Nieujawnione składniki „szczepionki” Moderna
Ryc. 26 i 27 przedstwiają mieszankę materii organicznej i nieorganicznej zawartą w „szczepionce” Moderny. Transmisyjna mikroskopia elektronowa (TMS) i ilościowa ocena za pomocą mikrosondy rentgenowskiej systemu dyspersji energii (EDS) ujawniły chemiczny charakter obserwowanych mikro- i nanocząstek. Tak zwana „szczepionka” Moderny jest podłożem opartym na węglu o zredukowanym tlenku grafenu, w którym osadzone są niektóre nanocząstki. Nanocząstki składają się z węgla, azotu, tlenu, glinu, miedzi, żelaza i chloru.
Ryc. 26: Transmisyjna mikroskopia elektronowa ujawniająca kompozyt tlenku grafenu z osadzoną materią organiczną i nieorganiczną.
Ryc. 27: Osadzone cytotoksyczne nanocząstki.
Ryciny 27 i 28 przedstawiają analizę, która została również wykonana pod transmisyjną mikroskopią elektronową (TEM) i oznaczona ilościowo za pomocą mikrosondy rentgenowskiej systemu dyspersji energii (EDS) i ujawniła chemiczny charakter obserwowanych mikro- i nanocząstek. Zidentyfikowano wiele ciał obcych o kulistej morfologii z kilkoma wgłębieniami w kształcie pęcherzyków. Rysunek 29 pokazuje, że składają się one z węgla, azotu, tlenu, krzemu, ołowiu, kadmu i selenu. Ta wysoce toksyczna kompozycja nanocząstek to kropki kwantowe selenku kadmu, który jest cytotoksyczny i genotoksyczny.
Ryc. 27: Nanopęcherzyki w tlenku grafenu znalezionego w „szczepionce” Moderna.
Ryc. 28: Nanopęcherzyki w tlenku grafenu znalezionego w „szczepionce” Moderna.
Ryc. 29: Cytotoksyczny i genotoksyczny kompozyt nanocząstek w tlenku grafenu znaleziony w „szczepionce” Moderna.
Ryciny 30 i 31 to dalsza analiza tak zwanej „szczepionki” Moderna, która wykazała 100-mikronowy symplast kompozytu nanocząstek zredukowanego tlenku grafenu (rGO) składającego się z węgla i tlenu, z zanieczyszczeniem nanocząstkami azotu, krzemu, fosforu i chloru.
Ryc. 30: Transmisyjna mikroskopia elektronowa ujawniająca duży, 100-mikronowy symplast kompozytu nanocząstek zredukowanego tlenku grafenu.
Ryc. 31: Kompleks nanocząstek zawarty w „szczepionce” Moderna.
Rysunki 32 i 33 przedstawiają oparte na węglu jednostki zredukowanego tlenku grafenu w „szczepionce” Moderna zmieszane z agregatami wypełnionymi nanocząstkami krzemianu glinu.
Ryc. 32: Kompleks tlenku grafenu i krzemianu glinu przy użyciu transmisyjnej mikroskopii elektronowej.
Ryc. 33: Nanoelementy tlenku grafenu i krzemianu glinu zawarte w „szczepionce” Moderna.
Dyskusja
Pandemia SARS-CoVid-2-19 skłoniła przemysł farmaceutyczny do opracowania nowych leków, które nazwano „szczepionkami”. Mechanizm ich działania deklarowany przez przemysł farmaceutyczny, w połączeniu z tym, co jest zgłoszone w arkuszu danych szczepionek, nie jest jasny, aby uznać, że preparaty produkowane przez firmy: Pfizer/BioNTech (mRNA Vaccine), Moderna (Lonza mRNA-1273), Serum Institute Oxford AstraZeneca i Janssen COVID -19, wyprodukowana przez Janssen Biotech Inc., Janssen Pharmaceutical Company firmy Johnson & Johnson są szczepionkami. W istocie są to preparaty nanotechnologiczne terapii genetycznej. Dlatego należy uznać, że nazwa „szczepionka” jest eskamotem (oszustwem) używanym z powodów biurokratycznych i technokratycznych w celu uzyskania pilnego zatwierdzenia, ignorując wszystkie obowiązujące zasady dotyczące nowych leków, zwłaszcza tych, które obejmują nowatorskie mechanizmy nanotechnologiczne, a które nigdy wcześniej nie zostały opracowane ani przebadane i sprawdzone. Wszystkie te tak zwane „szczepionki” są opatentowane i dlatego ich rzeczywista zawartość jest utrzymywana w tajemnicy – nawet dla nabywców (rządów państw – przyp. tłum.) – którzy oczywiście korzystają z pieniędzy podatników. Tak więc konsumenci (podatnicy) nie mają informacji o tym, co jest do ich organizmów wszczepiane.
Ludzkość pozostaje w ciemności, jeśli chodzi o procesy technologiczne związane z nanocząsteczkami o negatywny wpływie na komórki organizmu, ale przede wszystkim o możliwym magnetotoksycznym, cytotoksycznym i genotoksycznym wpływie nanobio-interakcji na krew i organizm komórki. Przedstawione w niniejszym artykule badanie naukowe poprzez bezpośrednią analizę wspomnianych wcześniej tak zwanych szczepionek, za pomocą oprzyrządowania technologicznego wykrywającego nanocząstki, ujawnia niepokojące informacje dotyczące prawdy o rzeczywistej toksycznej zawartości składników tych preparatów nazywanych „szczepionkami”.
Jak wykazano powyżej, przebadane preparaty Pfizer, Moderna, AstraZeneca i Janssen nie są szczepionkami, ale skompleksowanymi agregatami nanocząstek tlenku grafenu o różnych nanoelementach przyłączonych do genetycznie zmodyfikowanych kwasów nukleinowych mRNA z komórek zwierzęcych lub vero oraz abortowanych ludzkich komórek płodowych. Składniki tych tak zwanych szczepionek są wysoce magnetotoksyczne, cytotoksyczne i genotoksyczne dla błon komórkowych roślin, owadów, ptaków, zwierząt i ludzi oraz ich genetyki, co już doprowadziło do poważnych obrażeń (szacowanych na ponad 500 milionów) i/lub ewentualnie śmierć (szacowana na ponad 35 milionów). Tak zwani „eksperci” lub „medyczni uczeni” twierdzą, że „szczepionki” przeciwko CoV-2-19 są:
– jedynym sposobem na powstrzymanie rozprzestrzeniania się COVID-19, nawet jeśli nie byłoby dowodów na jego istnienie i rozprzestrzenie się, o których mowa w naukowej metodzie Postulatów Roberta Kocha lub Riversa!
– bezpieczne – pomimo udokumentowanych dowodów, że jest inaczej;
– skuteczne – nawet jeśli miliony i tak chorują, narażając się na (być może – przyp. tłum.) nieistniejący wirus o nazwie CoV-19 (SARS-CoV-2 – przyp. tłum.) i umierają nie z powodu infekcji wirusowej, ale ze strachu przed nią, bo opierając się na przedstawianych im fałszywych dowodach poddają się szczepeniu, podczas gdy zawarty w tych preparatach toksyczny zredukowany tlenej grafenu dostarczany przez genetycznie zmodyfikowane mRNA – do określonych celów – do ludzkiego ciała, prowadzi do patologicznego krzepnięcia krwi, pozbawienia organów tlenu, hiperkapnii, niedotlenienia, a następnie śmierci przez uduszenie.
Wkrótce powiedzą, że nie ma innego wyboru, jak tylko przestrzegać wszystkich ich zaleceń, nawet jeśli CDC, rządy, uniwersytety i instytuty medyczne przyznają na piśmie, że nie mają żadnego „złotego standardu” na wyizolowanie wirusa SARS-CoV-2.
Wiedza to potęga. I jest to klucz do zrozumienia, dlaczego eksperymentalne „szczepionki przeciwko CoV-19” są tak niebezpieczne – pomimo oficjalnej narracji mediów korporacyjnych, która tłumi i cenzuruje każdego, kto ośmieli się mówić inaczej. Masz kontrolę nad własnym zdrowiem. Nie padnij ofiarą światowych rządów i biurokratów, którzy popychają wszystkich do zaszczepienia się. Miliarder „filantrop” Bill Gates i miliarderzy aktywiści BigTech uważają, że wiedzą, co jest najlepsze dla Ciebie i Twojej rodziny. Musisz mieć swobodę decydowania, co jest dla Ciebie odpowiednie. Nie pozwól rządom i pracodawcom zmuszać cię do „szczepienia” „dla własnego dobra”. Nie pozwól nikomu odebrać sobie wolności i zdrowia! To Twoje ciało, Twoje życie i Twój wybór!
prof. dr Robert O. Young
[1] Substancji wzmacniającej odpowiedź odpornościową i powodującej, że organizm lepiej odpowiada na podaną szczepionkę, dzięki czemu można osiągnąć lepszy efekt szczepienia lub uzyskać podobny efekt po kilkukrotnie mniejszej dawce szczepionki (przyp. tłum.).
[2] Świdrowiec amerykański (Trypanosoma cruzi) – kinetoplastyd z rodziny świdrowców należący do królestwa protista występujący w Ameryce Środkowej i Ameryce Południowej. U zwierząt, w tym człowieka wywołuje pasożytniczą chorobę Chakasa.
Odwiedź stronę autora i pamiętaj by wspierać dobre treści!
]]>
żenada
Dziękujemy za wyczerpującą opinię, rozumiemy również że informacje zawarte w komentowanym wpisie mogą być szokujące jeśli wogóle są zrozumiałe dla szczepana. Niemniej jednak życzymy serdeczności.